Ostatnio mało sypiam. Wolę czytać książki. Wbrew pozorom nie chodzi tu wcale o tematykę, gdyż o wiele istotniejszy jest sam fakt wykonywania czynności. Chociaż z drugiej strony ,tak jak w życiu, unikam monotematyczności i staram urozmaicać mój czytadło spis. Jednego dnia sięgam po nowele, a następnego czekam z wypiekami na rozwiązanie kryminalnej zagadki stulecia. Lubię w książkach zniszczone okładki pożółkłe kartki i zapach przesycony ludzkim dotykiem. Są jednym z tych kochanków ,którym nie odmawiam pójścia do lóżka. Cytując ,,książka jest niczym ogród, który można włożyć do kieszeni'', a ja uwielbiam mieć przy sobie kwiaty bez różnicy na porę roku. Teraz taki czas, że czytam i pachnę.

sobota, 25 września 2010

25.09.2010

                     Poczułam pustkę w sklepie.Nie było w tym mistycyzmu,ani teatralnych gestów.Pusta była we mnie,ale zauważałam jej obecność także między półkami.W pewnym sensie, zrozumiałam,że to nic niezwykłego.Nie napawało mnie to żadnym konkretnym uczuciem. Przyjęłam to jako fakt. Uświadomiłam sobie jego absurd,jednak milczałam.Rozgrzebywanie pewnych ran wydało mi się nie potrzebne.Mogłoby wszystko popsuć.Nadać określonym rzeczą nowe znaczenie.Poplątać konteksty i wzniecić chaos.Wszędzie natomiast oczekiwany jest ład i porządek.Tak,nie zaprzeczę,zdarzają się przypadki lekkiej nonszalancji,ale są one w granicach rozsądku.Prawie bym zapomniała dodać,że oczywiście tego zdrowego.Dlatego stwierdziłam,że wyciąganie pewnych uczuć między kupujących i sprzedawców może zakłócić pewne naturalne zjawiska. Zrobiłam więc głęboki wdech i wycofałam się delikatnie.Z każdym krokiem było coraz łatwiej,aż całkowicie zapomniałam o spotkaniu z pewną myślą,która zaplątała się między palec pewnej staruszki,a słoik marmolady.

piątek, 24 września 2010

24.09.2010

Nie przepadam,za przebojami,które znajdują się szczytach list przebojów.Pop kultura ma to do siebie,że zabija jakikolwiek przejaw ambicji.Sztuka z przesłaniem nie była nigdy skierowana do mas.Można to akceptować lub starać się ciągle z tym walczyć.Odnośnie drugiego stwierdzenia pytanie brzmi- Po co ?
Niestety każdy z nas jest fragmentem tandetnej współczesnej kultury i nie możemy się od niej całkowicie odciąć.
Codziennie stykamy się z muzyka,która atakują nas z radia.Jest kierowana do WIĘKSZOŚCI społeczeństwa,które według tego co usłyszy rozwija swoje gusta.Zresztą sama często mam z tym problem.Zapamiętuje  melodie i nieświadomie nucę je w myślach.
WIĘKSZOŚĆ ma być zadowolona,więc stwarza jej się świat,w którym będzie szczęśliwa.Bo tak naprawdę sława piosenki nie zależy od jej doskonałości.Kluczem jest dobra sprzedaż i brak ambicji. 



Nie wychylaj się bo źle skończysz prędko, pamiętaj
dziś najcenniejsza jest przeciętność. 

czwartek, 16 września 2010

17.09.2010

 Bardzo intensywnie.
 1.Wczoraj Teatr Współczesny i ,,Kaspar,,
 2. Przeczytane w biegu książki
 3. Spotkania z dawno nie widzianymi przyjaciólmi i rozmowy z tymi wkrótce ,,nowymi,,
 4.Sącze !
    

sobota, 11 września 2010

11.09.2010

Była skończoność słów.
Dopełnienie stanowił ograniczony zestaw gestów.
Jest  nieskonczoność łez.
Dopełnienie stanowi nieograniczony zestaw kopnięc w zastawki.

Caspar David Friedrich- Mężczyzna i kobieta obserwujący księżyc

czwartek, 9 września 2010

Alicja w krainie czarów

- Czy nie mógłby pan mnie poinformować, którędy powinnam pójść? - mówiła dalej.
- To zależy w dużej mierze od tego, dokąd pragnęłabyś zajść - odparł Kot-Dziwak.
- Właściwie wszystko mi jedno.
- W takim razie również wszystko jedno, którędy pójdziesz.
- Chciałabym tylko dostać się dokądś - dodała Alicja w formie wyjaśnienia.
- Ach, na pewno tam się dostaniesz, jeśli tylko będziesz szła dość długo.




























Są dni,gdy jedynie bajka potrafi wyjaśnić to co realne.

środa, 8 września 2010

,,Miłość w czasach zarazy,,García Márquez Gabriel

Udało mi się zakończyć moja przygodę z tą książka.Mam mieszane uczucia bo z jednej strony niezaprzeczalnie jest to książka nietuzinkowa.Ogromne uczucie,które łączy dwojga bohaterów,jest trudne i zagmatwane momentami,do tego stopnia,że nie mogłam zrozumieć motywów ich postępowania. Co tu kryć,nie polubiłam ich nawet zbytnio. Fermina Daza jest osobą impulsywna,nieprzewidywalna.Jej działa są w momentami całkowicie irracjonalne.Fiorentino Ariza jest natomiast mężczyzna przerysowanym uczuciowo.Jego postać jest pozbawiona,nawet w  młodym wieku,jakiejkolwiek męskości.Nic więc dziwnego,że bohaterka nie chcę związać się z nim na stałe,mimo niezaprzeczalnej magicznej więzi,która ich łączy,wybierając zamożnego doktora Urbino.
Głównym wątkiem,jak łatwo się domyślić zerkając się chociażby na tytuł,jest miłość.Uczucie to autor ukazuje w wielu aspektach i na wielu etapach życia człowieka.Na początku czujemy zapach niewinności,przeplatany z młodzieńczym ciałem,który przy końcu powieści zamienia się w pomarszczoną skórkę pachnąca stara,wyschnięta pomarańczą.
 Jest to także powieść,która wprowadza nas w pełen erotyzmu świat tęsknoty i lęku przed śmiercią w samotności.Stosunek seksualny przybiera formę substytutu upragnionego związki,który nie jest możliwy przez niezmiernie długi okres czasu.Czekanie opłaca się jednak. Staje się nagrodą dla schorowanego ciała,które nie pragnie już niczego więcej.Dochodzi do pogodzenia się z własna śmiertelnością,która w obliczu odzyskania ukochanej,nie wydaje się już tak straszna.
Koniec utworu rozczarował mnie.Spodziewałam się po książce,która nie była delikatna ani z założenia,ani w opisach,czegoś bardziej zdawkowego,może nawet niedopowiedzianego.Trochę za ckliwe,a szkoda...
Chciałabym zakończyć cytatem,który w moim mniemaniu,całkowicie podkreśla wielką rozbieżność tematyczną tej książki.
 ,,Istoty ludzkie nie rodzą się raz na zawsze w dniu,w którym matki wydają je na świat.Życie zmusza je do ponownego i wielokrotnego rodzenia samych siebie,,.

Polecam osobą,które uważają,temat miłości w literaturze za wyczerpany.
4/6

wtorek, 7 września 2010

4.

Magia!

Zastanawiam się po jak długim czasie w umyśle kiełkuje myśl i jak bardzo zakorzenia się w naszej świadomości.
Obawiam się,że niektóre wydarzenia drążą w nas dziury wielkości kuli armatniej,a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.Któregoś dnia budzimy się zmasakrowani,bez fragmentu własnego ciała.Dopiero wtedy podnosimy głos,mrugamy z niedowierzaniem powiekami i płaczemy w myślach lub na głos.Zaskakujące wydaje się,jak bardzo można być nieświadomym.


Gwiazdozbiór mam na lustrze.Kupiłam za 2zl.Świeci się i mruga.Gdy zamykam za sobą drzwi przechyla się w bok i zastyga.Cudownie.



Miałam nadzieje,że uda mi się napisać dzisiaj recenzje ,,Miłości w czasie zarazy,,.Niestety,czasu coraz mniej,a co za tym idzie,coraz mniej okazji na wertowanie i czytanie.Jak na razie jestem strasznie pozytywnie nastawiona i mam nadzieje,że pan Marquez mi nie zepsuje humoru końcówka.;]

poniedziałek, 6 września 2010

Dubstepy!

Ogarnijcie ten klimat!Pakujcie plecaki i wpadajcie do Wrocławia,bo szykuje się syta impreza.17.09.2010 w klubie Alibi będzie się działo.Zatańczymy w rytmie porządnych basów.Bilety 15zł(przed 22) i 20zł(po 22).


http://www.youtube.com/watch?v=FDfuqMmQosc zapowiedz,ogarnij !




http://www.youtube.com/watch?v=IMdXkKLGFG8 -    Little Jinder - Polyhedron (SUPRA1 Remix)          






Ogarniam swój śmietnik.
Ty,ta,tu
             jest nam dobrze 
                                                      

piątek, 3 września 2010

Dni mijają.

   Śmieje się w twarz osobą,które uważają  Brigitte Bardot za jedyny ideał kobiecości..Kochani,na świecie,była niezliczona ilość pięknych aktorek,które w swoim fachu spisywały się o wiele lepiej niż powyżej wymieniona pani.Na dobry początek przedstawiam Annette Vadim. Duńska bogini wdzięku zachwyciła mnie,w filmie ,,Niebezpieczne związki(1960),,.Jak tylko znajdę chwilkę czasu,przygotuje jej krótką biografie,a na razie zostawiam was z jej zdjęciami.Czyż nie jest urocza i pełna seksapilu?Sami oceńcie.

czwartek, 2 września 2010

Widokówka.


Niebo oddala się gwałtownie za horyzont,który tonie w przebłyskach skąpanego w czerwieni słońca.Jest zimno.Marzną mi palce.Czuje rytmiczne uderzenia.Spajam się z nimi pulsując mimowolnie.W czubku buta czuje brudno niebieska ciecz i piasek znajdujacy miedzy kawałkiem ciała a skrawkiem materiału.To nic.To oczywiste,obezwładniające zjawisko.Każdego roku przyjeżdżają w nim uczestniczyć tysiące widzów.Nikogo to nie dziwi.Nikt nie zadaje pytań.Trwanie miedzy pourlopowym powrotem do pracy,a rzeczywistością,jest zanadto nierealne.Na pobliskim straganie starsza pani sprzedaje spłowiałe widokówki.Kupie tuzin i spakuje do plecaka.Dotykając ich potajemnie przeżyje ponownie kurortowy,jakże polski,mityzm.

środa, 1 września 2010

Krzysztof Penderewski i ciarki

Niezniszczalni,czy aby napewno

   Filmy akcji nie są moim ulubionym gatunkiem.Oglądam je pod silnym przymusem.Posiadając chłopaka,który jest ewidentnie przedstawicielem płci męskiej,stałam się narażona na tego typu ,,przyjemności,,
   Niezniszczalni to najbardziej oczekiwana produkcja tego roku. Występują tu nie bagatela największe gwiazdy kina akcji min Arnold Schwarzenegger, Sylvester Stallone i Bruce Willis(nawet dla mnie są to aktorzy rozpoznawalni.Nie dziwi więc,że większość panów czekało niecierpliwe)
 Cóż,po seansie czuje się w kropce.Z jednej strony nie jest to kino ambitne pod żadnym względem.W pewnych momentach czułam się wręcz rozczarowana,tyle kiczu w jednej produkcji.Pewne wyolbrzymienia były tak kujące w oczy,że wręcz komiczne i to co miało budzić podziw stało się nagle kiepską komedia.Historia przewidywalna do bólu.On jest oczarowany,ona zbuntowana,łączy ich niesamowite uczucie,które sprowadza na nich cyklon wydarzeń,boring.Dobrze skrojona telenowela z wątkiem kryminalnym byłaby bardziej skomplikowana na tle tej miernej historyjki.Efekty specjalne momentami zachwycały,czasami raziły,nie były jednak moim zdaniem najgorszym elementem tego filmu.Co prawda,w obecnych czasach,wymagam aby produkcja tego typu wgniotła mnie w fotel z tym tu jednak kiepsko.Momentami wydawało mi się,że reżyser poszedł na żywioł,robił nie zastanawiając się nad sensem i dlatego większość krzyczy brakiem polotu.
Są jednak i plusy Niezniszczalnych.Prosty,a zarazem zabawny humor.Spotkanie trzech  starszych panów Stallone,Schwarzeneggera i Willisa ,którzy kiedyś ociekali testosteronem(a w zapasie mieli go jeszcze pochowanego po kieszeniach),w kościele i ich wzajemna rozmowa jest naprawdę bezbłędnym komizmem w najprostszej postaci.Po drugie zapoznanie się z tymi aktorami,zachęciło mnie do prześledzenia ich wcześniejszej twórczości.Mojego chłopaka zapewne ucieszy wiadomość,że od czasu do czasu może mi zaserwować klasyki kina akcji.
Tak więc,Niezniszczalni nie są pozycja po która ponownie sięgnę.Nie polecam,ani nie odradzam.Mieszane uczucia są czasami lepsze niż żadne. 5/10