Książka ,,Marilyn ostatnie seanse,, jest jak tragiczny, ale dobry zarazem film. Taśma przeskakuję klatka po klatce. Na obrazie nie widać prawie nic, większość to usilne hipotezy. Pod niebieskim prześcieradłem leży naga, martwa kobieta. Ten fakt staję się początkiem do snucia tysiąca hipotez dotyczących powodu jej śmierci. Ta historia jest smutna, melancholijna i pozbawiona piękna, którym Marilyn emanowała z ekranów kinowych sal.
Jest to także historia Hollywood i rozwoju psychoanalizy, której oddziaływanie było niezmiernie silne.
Każdy z nas widział Marilyn Monroe. Szukał w niej skaz, lub podziwiał jej niezaprzeczalne piękno. Ja również ulegałam wielokrotnie jej niewątpliwemu urokowi. Kim jednak była tak naprawdę Norma Jeane, okrzyknięta najpiękniejszą kobietą świata?
Muszę przyznać, że dopiero ta lektura, pozwoliła mi uszczypnąć fenomen MM. Musnąć jej platynowych włosów.
Konstrukcja książki, w której bez jakiegoś określonego klucza mieszają się sceny z okresu będącego przedmiotem opowieści (pomiędzy oddaniem się Marilyn pod opiekę doktora Greensona a jej śmiercią), retrospekcje z lat wcześniejszych i uzupełnienia odnoszące się do wydarzeń znacznie późniejszych - oraz koncepcja uzupełnienia faktów fikcją, jest niezwykle wciągająca. Czułam się jakbym czytała bezbłędny thriller psychologiczny.
Bardzo szczegółowo pokazany jest destrukcyjny wpływ psychoanalizy na MM. Zresztą jak podkreśla doktor Kris, pierwszy terapeuta MM,,Kobieta ta jest całkowicie zaburzona, ze skłonnościami do autodestrukcji, nadużywająca narkotyków i lekarstw,,.
Z drugiej jednak strony, była ciepłą i niesamowicie promienną osobą.
Arthur Miller w jednym z wywiadów wypowiadał się następująco:
,,Koniec końców, coś boskiego emanowało od tej eterycznej postaci. Była całkowicie niezdolna do rzucania oskarżeń, do oceniania:nawet gdy chodzi o ludzi, którzy wyrządzali jej krzywdę. Jeśli ktoś z nią był, znaczyło to, że jest akceptowany, wkracza w jej świetlistą aurę.Była w połowie królową, w połowie porzuconym dzieckiem, czasem na klęczkach przed własnym ciałem, czasem z jego powodu pogrążona w rozpaczy,,.
Czy to Hollywood sprowadziło ją do parteru z rozłożonymi nogami? Czy to prawda, że mierzyła miłość liczbą mężczyzn, których potrafiła uwieść? Nie chce zdradzać wam odpowiedzi na te pytania, gdyż ta pozycja klarownie pomoże wam samym wyciągnąć wnioski na ten temat.
Po przeczytaniu tej pozycji MM, przestała być dla mnie tradycyjną aktorką. Ona posiadała w sobie o wiele więcej. Coś kruchego i subtelnego, co przenikało przez soczewkę kamery,tworząc wizualne arcydzieło.
I chociaż dla większości, stała się jedynie obiektem seksualnym, ponętną maskotką, od której wymagało się jedynie bycia seksi. Uroczego wydymania warg. Tak naprawdę była bardzo wrażliwym człowiekiem, uwielbiającym literaturę i wszechobecną sztukę.
W życiu prywatnym nie była nigdy szczęśliwa. Od dzieciństwa odrzucana, pozbawiona prawdziwej miłości. W wieku dorosłym szuka jej nieustanie wśród mężczyzn. Jej pierwsze małżeństwo kończy się niestety klęską, kolejne związki również są nieudane. Przenosi, więc swoje uczucia na psychoanalizę, szukając akceptacji wśród terapeutów. Powoli uzależniając się spędzonego na kozetce czasu.Skazana na śmierć, łudziła się ich słowami, grając raz po raz rolę pacjentki w ,,mieście niezliczonych rozstań,kosmosem kruchych miłości i malowanych płócien,,. Hollywood, lat 50 i 60, gdzie wszyscy poddając się psychoanalizie lub są psychoanalitykami, albo też są psychoanalitykami poddającymi się psychoanalizie,,.Ta książka, nie jest odpowiedzą na pytanie jak zginęła jedna z najpiękniejszych kobiet świata.
Pokazuję nam jedynie pewne procesy, które spowodowały tragedię przypadająca na noc między 4 a 5 sierpnia 1962. Wywnioskować możemy chociażby oczywisty fakt, że psychoanaliza nie pomogła rozchwianej kobiecie wyjść z dołka, a relacja z jej ostatnim terapeutą przekroczyła bariery pacjent;lekarz( i nie mówię tu o seksie, lecz o bardzo intymnie rodzicielskim związku).Spekulować można oczywiści morderstwo zlecone Kennedych, stąpamy jednak na gruncie czysto hipotetycznym.Niezależnie od tego, jest to niezwykle ciekawa biografia, napisana świetnym,prostym, porywającym językiem.Oparta jej na autentycznych nagraniach z sesji terapeutycznych MM.I chociaż staram się najczęściej unikać tak intymnych książek, dla tej zrobiłam wyjątek.
Swoje przemyślenia zakończę cytatem, który stu procentach oddaję sens tej książki.
,,Inne informację mogą podważyć znane fakty, raz jeszcze potasować karty, podzielić opowieść na części, zrodzić nowe opinie, nowe niejasności, i nikt nie może temu zapobiec. Legenda.Historia jest prawdziwa jedynie wówczas, kiedy w nią wierzymy, a jej treść zmienia się w zależności od narratora.Nawet kiedy to, co było prywatne staje się publiczne, nie przybliżamy się do prawdy. Rzeczy już znane zostają zniekształcone przez nowe elementy i powstaje nowa wersja legendy.Ostatecznie nikt nie dowie się niczego o tym, co się naprawdę stało. Możemy tylko poznać żywy opis tego, kim ktoś jej i w jaki sposób sprawy mogły się potoczyć,,.
Tytuł: ,,Marilyn ostatnie seanse,,
Autor: Michel Schneider
Wydawnictwo: Znak
Liczba stron: 405
Ocena: 4+/6
